Wat deed je in Nederland?
Ik heb altijd in de horeca gewerkt, vooral in Amsterdam. Daar heb ik 11 jaar als assistent bedrijfsleider bij Grand café l’Opéra gewerkt, op het Rembrandtplein. En daarvoor en daarna in de bedrijfscatering. Als laatste als catering manager bij een bedrijf op de Zuidas in Amsterdam.

Heb je daar ook een opleiding voor gevolgd?
Ja, ik heb de Middelbare Hotelschool gedaan in Apeldoorn.

Wat doe je nu hier in Spanje?
Eerst heb ik me georiënteerd, ik heb me gefocust op het leren van de taal en het ontdekken van de omgeving. Ik heb toen bij ‘Cudeca’ vrijwilligerswerk gedaan, een charity-shop in Estepona. En ik heb een paar maanden in een restaurantje in Nueva Andalucía gewerkt. Ook heb ik 6 maanden in de makelaardij gezeten, telefonische verkoop. En toen wist ik zeker: in Estepona blijf ik. Het was altijd al mijn idee om ooit een eigen zaak te beginnen. Met dat idee ging ik ook naar Spanje. En na twee jaar was het daar tijd voor.

Sinds wanneer wist je dat je de horeca in ging?
Ik denk dat ik twaalf was, dat ik wist: mijn eigen zaak in de horeca. Ik kwam al vaak in restaurants met mijn vader want mijn ouders waren gescheiden en mijn vader kon niet zo goed koken. Dus we gingen vaak uit eten naar ‘van der Valk’ of naar de Chinees en ik vond dat een fantastische wereld. Ik ben op mijn vijftiende, naast school, al in de horeca gaan werken. Ben begonnen in de afwas bij een pannenkoekenhuis. Daarna ging ik naar de hotelschool en veranderde ik ook van werkgever. Bij een à la carte restaurant heb ik de basis vaardigheden echt goed geleerd. Ik heb ook leren wijn proeven en dat soort dingen. Dat ben ik nooit meer verleerd.

Vind je je werk leuk?
Ja, wat ik nu doe is eigenlijk geen werk. Het is meer een ‘way of life’. En dat is wel echt fantastisch. Het is nog lang niet klaar, ik ben nog in de opbouwende fase. Ik ben vorig jaar begonnen in januari. Ik ben heel tevreden over wat ik heb neergezet. Nu is het een kwestie van uitbouwen en ik kan niet wachten om weer lekker aan het werk te gaan. Het is maar afwachten hoe lang de lockdown gaat duren en wat de achterstand daarin gaat zijn.

Wat wil je uitbouwen aan je zaak?
Ik wil een groter gastenbestand opbouwen, dat nog wat tijd kost. Ik heb al een flinke groep vaste gasten. Het is een leuke mix van locals en expats, waaronder ook Spanjaarden. Maar ook mensen die af en toe in Estepona zijn omdat ze een tweede huis hebben. En vakantiegangers die me ontdekken via Tripadvisor bijvoorbeeld. Dus eigenlijk van alles wat. Café de Theresa heeft ook een goede locatie, centraal, langs het parkeerterrein in het centrum. Mensen lopen er vanzelf al langs.

Waar ben je het meest trots op?
Ik ben het meest trots op -afgezien van dat mensen tevreden zijn met wat ik voor ze neerzet- dat ik een soort van ‘community’ heb opgebouwd, een trefpunt voor allerlei mensen. En waar ik het meest trots op ben is dat mensen zeggen:´de sfeer is zo fijn!´

Er is ook twee keer per week een cursus Spaans te volgen in Café de Theresa?
Ja, dat klopt! Natalia geeft les en dat genereert ook weer extra gasten. Het geeft weer een extra reden om even naar binnen te lopen. Zo leren de mensen mijn zaak kennen en vertellen dat ook weer door.

Woensdag is jouw vrije dag, hoe besteed je die dag?
Ik probeer er toch altijd wel een speciale dag van te maken, maar ik moet toch vaak ook naar mijn gestor, naar de bank, schoonmaken, administratie, dat soort dingen.

Wat zijn je hobby’s?
Normaal gesproken heb ik niet zoveel tijd voor hobby’s, maar als ik vrij ben dan vind ik het het leukste om af te spreken met vrienden, een borreltje te doen en even bijkletsen. Als ik meer tijd heb vind ik het heerlijk om te hiken in de bergen of gewoon wandelen langs de kust of recreatief te fietsen. En alles wat te maken heeft met eten: koken, bakken, nieuwe dingen proberen. Nu in de lockdown (Corona-virus) ben ik verslaafd aan legpuzzels…en vind ik het leuk om sportklasjes te doen via YouTube.

Heb je veel vrienden die overkomen uit Nederland?
Ja, ik heb een aantal vrienden die regelmatig langskomen en daar ben ik hartstikke blij mee. Het is heel gezellig als ze er zijn. We appen ook veel, maar het fijnste is natuurlijk om ze live te zien. Soms helpen ze even mee in de zaak en na het werk zorgen ze ook nog voor me en staat er een glaasje wijn voor me klaar! Als er 1 of 2 vrienden komen dan logeren ze bij mij en komen ze met meer, dan regelen ze een appartementje.

Wanneer kwam je naar Estepona?
3 jaar geleden.

Waarom Estepona?
Ik was eigenlijk nooit van plan om te emigreren. Ik dacht altijd dat ik in omgeving Amsterdam een restaurant zou gaan openen, maar toen hield ik in 2012 een sabbatical en ging ik drie maanden naar Barcelona. Want ik vond Barcelona een geweldige stad en ik leerde daar ook Spaans. Ik had een super leuke tijd daar en ik wilde eigenlijk niet meer terug naar Nederland. Maar op dat moment was de timing niet goed om daar te blijven. Het was niet het moment. Dus ik ging terug naar Nederland en pakte mijn gewone leventje weer op.
Maar toen ik in 2016 op vakantie was in Andalusië, dacht ik: ’Nu of nooit! Toen klopte alles. Ik kon mijn appartement in Amsterdam goed verkopen en ook qua werk en op andere vlakken kwam het veel beter uit.
In eerste instantie was het plan om in Barcelona iets te gaan beginnen, maar daar ben ik vanaf gestapt, want het was me te druk en teveel verkeer. Dus ik ging na de zomer naar Málaga, maar ook daar was het me te druk. Ik had een beetje genoeg van dat stadse, al die mensenmassa’s. Ik werd er moe van.
Ik had vrienden in Estepona wonen en op een dag ging ik daarnaar toe met de bus om even ´Hoi´ te zeggen. En ik kwam hier aan en ik dacht:´Dit is het! Met al die witte huisjes en bloempotjes en aan de zee.´ En mocht het me nou niet bevallen, iets te rustig of zo, dan kon ik altijd zo terug naar de stad.

Was het nog moeilijk om een goed pand te vinden?
Het grappige was dat het 3 jaar geleden ook al ter overname stond, maar toen was het nog te vroeg. Ik woonde op Avenida de España en ik dacht toen al: ’dat zou nou leuk zijn, wat een mooi pand om een restaurant te openen!’ En later was het dus weer ter overname en ik heb het weten te bemachtigen.

Hoe vond je het om bij een makelaarskantoor te werken?
Dat was niks voor mij. Ik moest de hele dag bellen, cold calls, een klantenbestand met duizenden mensen die ooit een keer informatie hadden opgevraagd en die moest ik dan gaan bellen. En had ik dan eindelijk een klant die geïnteresseerd was dan deed ik daar heel veel moeite voor om een passend huis te vinden en was er een andere makelaar die ermee vandoor ging. Mensen zijn altijd met meerdere makelaars bezig. De makelaardij in Spanje is gewoon heel anders dan in Nederland. En mijn hart ligt toch écht bij de horeca.

Waar heb je gewoond in Estepona en waar woon je nu?
Ik ben begonnen op Avenida de España, fantastisch, een kleine penthouse met zeezicht, perfect om te beginnen en daarna ben ik in Seghers terecht gekomen en nu woon ik sinds kort in een heel tof appartement in la Lobilla. Daar ben ik heel blij mee.

Spreek je Spaans?
Ja.

Hoe heb je het geleerd?
Ik heb er heel veel tijd ingestopt, ik ben begonnen met een 5 weekse intensieve cursus in Barcelona. Maar dat was alweer 4 jaar terug. Dus hier heb ik opnieuw een dagelijkse cursus gevolgd bij EleUsal, gedurende 5 weken. Daarna onderhield ik dat nog 1x per week. Grammatica wil ik echt wel snappen, ik heb dat nodig. Maar daarna moet je het in de praktijk brengen en dat valt tegen. Ik heb echt wel een talenknobbel, maar ik heb dat echt onderschat. In een kort tijdsbestek een nieuwe taal leren valt niet mee.
Maar nu met mijn zaak is het wel met sprongen vooruitgegaan. Ik moet natuurlijk ook wel: leveranciers, boekhouding… Gelukkig heb ik hulp van een goede gestor, al is hij Spaans, hij spreekt ook goed Engels.
Dat heb ik echt wel nodig, zelf kom ik daar niet uit.

Was het ook je plan om een restaurant te beginnen in je eentje?
Ja, ik wilde mijn eigen beslissingen maken. Je kunt het wel met iemand samen doen, maar dan moet je soms ook compromissen sluiten. Het is natuurlijk ook fijn om met iemand te werken omdat je samen tot andere of betere ideeën komt, maar ik wilde me niet af laten leiden en precies doen wat ik zelf wilde. Het is prima zoals het gegaan is. Als er iets fout gaat, dan kan ik alleen mezelf de schuld geven. Ik heb wel ontzettend veel hulp en support gehad van vrienden, bijvoorbeeld met verven en klussen.
Vooral van Jan die zoveel gedaan heeft met het bedenken van het interieur, alle klussen en die het logo ontworpen heeft! (Juan Buendia van Dsgn99, aanrader!).
Ik heb ook twee toppers in dienst gehad: Sascha en Tamara, daar heb ik ook veel geluk mee gehad.

Heb je al vrienden gemaakt in Estepona?
Ja, dat ging vrij snel en heel gemakkelijk. Ze komen overal vandaan. Ik had in het begin nog helemaal geen Nederlandse vrienden, ze kwamen uit Engeland, Frankrijk, Scandinavië, Italië…
En nu ook Nederlanders en wat Spanjaarden.

Komen er bij Café de Theresa vooral Nederlanders?
Ja en nee, het is toch echt heel gemengd. Van alles wat…

Was dat ook de bedoeling of wilde je voornamelijk Nederlanders als gast?
Ik vind het het allerleukste als alle nationaliteiten samenkomen, dat ben ik ook al heel lang gewend vanuit mijn leven in Amsterdam.

Wat vind je het leukst aan Estepona?
Natuurlijk sowieso de palmbomen, de zee, hoe mooi alles is en hoe goed het onderhouden wordt. Maar het leukst vind ik nog wel de sfeer die er heerst. Het is groot genoeg, het is een stad, maar het heeft wel de gemoedelijke sfeer van een dorp.

Wat zijn je favoriete restaurants?
Tapas eet ik het liefst in de haven, bij Mar de Alborán. Maar ik kom het liefst op Plaza Ortiz, bijvoorbeeld bij La Bulla, de bediening is heel gastvrij, de kaart is verrassend, en de gerechten worden net iets anders gepresenteerd dan dat je gewend bent. Ik vind dat wel een beetje ‘next level’
En Chanchalay, ook erg leuk. Met hele aardige bediening, het ziet er ook leuk uit. Pas geleden heb ik daar gegeten met een paar vriendinnen en van alles gedeeld. Allerlei voorgerechtjes en we hebben genoten.
Ik probeer het liefst nieuwe dingen uit.

Heb je nog tips voor leuke uitjes?
Ik stuur eigenlijk iedereen naar Casares, dat is een prachtig bergdorp hier vlakbij met mooie uitzichten en indrukwekkende roofvogels. Je kunt daar gezellig wat eten en drinken op het kleine pleintje midden in het dorp. Ik vind dat wel een aanrader!
En ik wil er heel graag heen, maar ik kan nooit: de zondagmarkt in Benahavís. De wekelijkse rommelmarkt op zondagochtend.
En natuurlijk: gezellig huisgemaakte appeltaart eten bij Café de Theresa, haha!

Ga je nog op vakantie?
Nou ja, als ik al vrij neem nu dan ga ik naar Nederland om even naar mijn moeder te gaan, maar echt op vakantie zit er nu even niet in. Twee jaar geleden ben ik nog naar Amerika geweest, naar New York en San Francisco, maar nu is het werken, werken, werken. In januari wil ik een gezond bedrijf zijn, dus ik zet alles in op de zaak.

Wat voor boeken en film vind je leuk?
De boeken van Nicci French vind ik leuk, maar ik hou ook van het hele dramatische, zoals ´Her name was Sarah´. En films, bijvoorbeeld ‘The Notebook’… Genres: comedy, drama. Geen horror en geweld.

Waar irriteer je je aan in Estepona?
Ik irriteer me vaak aan het niet kunnen parkeren. Als je naar de stad moet met de auto, dat is een drama. En ook voor mijn gasten. Ik hoor weleens: ‘Ik wil wel langskomen, maar ik kan niet parkeren!´ Dan moeten ze veel betalen voor een parkeergarage. Echt jammer! Dus ik zou heel graag zien dat die parkeergarages ook een euro per dag zouden kosten. Dat zou een stuk schelen. Verder valt er niks aan te merken op Estepona, het is superfijn hier.

Wat heb je voor plannen?
Werken! En in de toekomst wil ik wel lekker gaan reizen, dan sluit ik het café voor een maand in de winter. En dan het liefst richting Miami, Aruba, Curacao, zoiets..

Hoe gaat het met jou in de Corona-lockdown?
Ik mis het werk en de zoete inval van gasten verschrikkelijk. Maar het is niet anders. Het komt goed!